انصاف میدهم که در این روزگار از شاعرجماعت مضحکتر، بیمصرفتر، بیخاصیتتر و بیمحلتر هم خود شعرا هستند. البته منظورم شعرای خوب و طراز اولند و الا شعرای بد و متوسط، مخصوصا اگر نوجوان یا مونث یا باسواد فرنگی باشند، مصرفهای دیگری دارند یا مترجماند یا بازیگر یا «شاهد» یا دلقک یا دلال و دلاله یا عیال یا مزهٔ عرق یا محفلآرا و خوشمشرب، خلاصه یک مصرف جنسی و جسمی غیر از مصرف شعری دارند
از صفحهٔ ۱۴ مقدمه، چاپ سیزدهم ۱۳۷۵ انتشارات مروارید