اکنون میان دو هیچ
فرزانهگیام به کردار خورشید است؛میخواستم نورشان باشم
کورشان کردم،
خورشید فرزانهگیام
دیدهٔ این شبکوران را زد...
از شعرهای ابوالهول، صفحهٔ ۲۰۷، اکنون میان دو هیچ، برگردان علی عبداللهی، نشر نارنج، چاپ اول ۱۳۷۷
2
